کد مطلب:315152 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:245
توسل به حضرت عباس و نظر لطف
نقل می كنند:
یكی از امرای اسلام برای زیارت مرقد حضرت علی علیه السلام وارد نجف اشرف شد، قبل از رفتن به حرم خواست شعری سراید و به پیشگاه امام علی علیه السلام تقدیم كند، مصرع اول شعر را این گونه سرود:
به ذره گر نظر لطف، بوتراب كند
در مورد مصرع دوم خیلی فكر كرد، ولی نتوانست آن را به طور مناسب و هماهنگ تكمیل نماید.
در این زمان شخص درمانده ای وارد حرم حضرت علی علیه السلام شده بود، و از فقر و فلاكت خود، گله می كرد و از رادمرد كرم حضرت علی علیه السلام می خواست تا نیاز او را برطرف سازد.
حضرت علیه السلام در عالم مكاشفه - یا در عالم خواب - به آن درمانده ی مفلوك فرمود: به فلان جا نزد امیر برو و به او بگو: مصرع دوم شعر خود را چنین تكمیل كند:
به آسمان رود و كار آفتاب كند
آن شخص درمانده به آن محل رفت و نزد امیر رسید و این مصرع دوم را به او گفت.
امیر بسیار خشنود شد و جایزه ی فراوانی به آن درمانده داده، به طوری كه آن درمانده تا آخر عمر دارای وضع مالی خوبی شد. و دیگر احتیاجی به كسی پیدا نكرد و به این ترتیب، آن شعر زیبا این گونه خوانده شد:
به ذره گر نظر لطف، بوتراب كند
به آسمان رود و كار آفتاب كند
جالب این كه نقل كردند: هرگاه مرجع تقلید بزرگ آیت الله العظمی سید
[ صفحه 376]
محمود شاهرودی رحمه الله در كربلا وارد صحن و سرای حضرت عباس علیه السلام برای زیارت می شد، با توسل خاصی به آن حضرت، شعر فوق را این گونه زیر لب زمزمه می كرد:
به ذره گر نظر شبل [1] بوتراب كند
به آسمان رود و كار آفتاب كند [2] .
یكی از امرای اسلام برای زیارت مرقد حضرت علی علیه السلام وارد نجف اشرف شد، قبل از رفتن به حرم خواست شعری سراید و به پیشگاه امام علی علیه السلام تقدیم كند، مصرع اول شعر را این گونه سرود:
به ذره گر نظر لطف، بوتراب كند
در مورد مصرع دوم خیلی فكر كرد، ولی نتوانست آن را به طور مناسب و هماهنگ تكمیل نماید.
در این زمان شخص درمانده ای وارد حرم حضرت علی علیه السلام شده بود، و از فقر و فلاكت خود، گله می كرد و از رادمرد كرم حضرت علی علیه السلام می خواست تا نیاز او را برطرف سازد.
حضرت علیه السلام در عالم مكاشفه - یا در عالم خواب - به آن درمانده ی مفلوك فرمود: به فلان جا نزد امیر برو و به او بگو: مصرع دوم شعر خود را چنین تكمیل كند:
به آسمان رود و كار آفتاب كند
آن شخص درمانده به آن محل رفت و نزد امیر رسید و این مصرع دوم را به او گفت.
امیر بسیار خشنود شد و جایزه ی فراوانی به آن درمانده داده، به طوری كه آن درمانده تا آخر عمر دارای وضع مالی خوبی شد. و دیگر احتیاجی به كسی پیدا نكرد و به این ترتیب، آن شعر زیبا این گونه خوانده شد:
به ذره گر نظر لطف، بوتراب كند
به آسمان رود و كار آفتاب كند
جالب این كه نقل كردند: هرگاه مرجع تقلید بزرگ آیت الله العظمی سید
[ صفحه 376]
محمود شاهرودی رحمه الله در كربلا وارد صحن و سرای حضرت عباس علیه السلام برای زیارت می شد، با توسل خاصی به آن حضرت، شعر فوق را این گونه زیر لب زمزمه می كرد:
به ذره گر نظر شبل [1] بوتراب كند
به آسمان رود و كار آفتاب كند [2] .
[1] شبل، شيربچه را گويند آنگاه كه شكار كند. در اينجا آقاي شاهرودي حضرت عباس عليه السلام را شيربچه خوانده، چرا كه پدر او علي عليه السلام شير خدا و شير پيامبر خدا صلي الله عليه و آله بود.
[2] حكايت هاي شنيدني ص 336.